İstifçilik sadece yetişkin bir durum değildir. Aynı zamanda çocukları da etkiler. Çocuklara konulan sınırlamalar nedeniyle, istiflemeleri bir yetişkinden farklı bir şekilde kendini gösterir. Çocuklar genellikle başkaları tarafından çöp olarak kabul edilebilecek ücretsiz nesneleri biriktirir ve genellikle bu nesneleri evlerinin belirli alanlarıyla sınırlarlar. Çocuk istifçiliğinin en karakteristik semptomlarından biri, nesnelerinden ayrılamamadır. Çocuğunuzun biriktirmesini durdurmak için, yeni nesneler almadığı için bir ödül sistemi deneyin, nesneleri yerleştirebilecekleri yerleri sınırlayın ve durumu tedavi etmek için tıbbi yardım isteyin.
adımlar
Yöntem 1/3: İstifleme Davranışını Belirleme
Adım 1. Maddi şeylerin birikimine dikkat edin
İstifleme davranışının bir özelliği, nesnelere tutunmaktır. Bu nesneler oyuncaklar, giysiler veya rastgele nesneler olabilir. Çocuğun yaşı nedeniyle, genellikle ücretsiz veya bir yetişkinin yardımı olmadan alabilecekleri eşyaları biriktirirler. Buna boş kutular, kağıtlar ve çöp olarak kabul edebileceğiniz şeyler dahildir.
- Kırık oyuncaklar, okul kağıtları, eski giysiler, dışarıdan gelen nesneler, ambalaj kağıtları ve benzeri eşyalar genellikle bir çocuğun hazineleri arasındadır.
- Bu nesnelerin bazıları duygusal değere sahip olabilir, ancak bu nesnelerin çoğu rastgeledir.
Adım 2. Nesneleri atmanız istendiğinde direnişe dikkat edin
İstifleme davranışının bir başka özelliği de maddi nesnelere doğal olmayan bir bağlılıktır. Çocuk, hiç kullanmasalar bile nesneleri toplamaya devam edecektir. Nesneyi atmaları istenirse sinirlenirler ve direnirler.
- Çocuk bazı eşyalarından kurtulması istendiğinde nöbet atabilir. Bir şeyi atmaları söylendiğinde çığlık atmaya, ağlamaya veya bağırmaya başlayabilirler.
- Çocuk, özellikle orada değilken bir nesne atılırsa, şiddet uygulayabilir.
Adım 3. Nesnelerde duygusal bir yatırım olup olmadığını kontrol edin
Çocuklar genellikle biriktirdikleri nesnelere duygusal olarak bağlanırlar. Orada olduklarından emin olmak için nesneleri sık sık kontrol ederler ve etraflarında değilken onlar için endişelenebilirler.
Bu bağlılık onların günlük hayatlarını bozabilir
Adım 4. Nesneleri yerleştirmek için ortak alanları belirleyin
Yetişkin istifçilerin aksine, çocuk istifçiler odalarında aynı belirgin dağınıklığı göstermeyebilir. Bunun yerine, biriktirdikleri nesneleri çok özel yerlerde tutabilirler. Bir çocuğun eşyalarını bulmak için ortak yerler yatağının altında, dolabında veya yatak odasının belirli bir köşesindedir.
Bazen, bu normal çocuk dağınıklığı gibi görünüyor. Çocuğunuzun odasında düzensizlik fark ederseniz, başka belirtilere bakın
Yöntem 2/3: İstifleme Davranışını Ele Alma
Adım 1. Bir ödül sistemi kullanın
Nesnelerden kurtulmaya yönelik ödül sistemleri çocuklar üzerinde etkili olabilir. Çocuğun nesnelere duygusal bir bağlılığı olduğundan, onlardan kurtulmak için motivasyona ihtiyacı vardır. Eşyaları atmak veya bağışlamak gibi olumlu davranışlar için onları ödüllendirin. Ödüllerin daha fazla nesne olmadığından emin olun, çünkü bu, yapmaya çalıştığınız şeye aykırıdır. Bunun yerine, ödül etkinlikleri yapın.
Örneğin, çocuğunuz bir eşyayı çöpe attığında, akşam yemeği için istediğini seçmesine izin verebilirsiniz. Bütün hafta eve yeni bir şey getirmeden giderlerse, o hafta sonu özel bir şey yapmalarına izin verin, örneğin sinemaya gitmek veya favori bir aktiviteyi yapmak
Adım 2. Nesneler için alanı sınırlayın
Çocuğunuzun biriktirdiği malzeme miktarını azaltmaya yardımcı olmak için, maddi nesneleri yerleştirebilecekleri alanı azaltmayı düşünün. Çocuğunuzun nesneleri nerede sakladığını değerlendirin. Bu alanı yavaşça daraltın ve o alana sığmayan öğeleri atın.
- Örneğin, çocuğunuzun yatağın altında, bir köşede ve dolapta eşyaları varsa, çocuğun yatağın altına eşya koyamayacağını söyleyerek başlayın. Ayrıca köşede veya dolapta kaç tane eşya olduğunu artıramayacakları kuralını da ekleyin. Çocuğunuza alan sınırlaması vermek, eşyalarını yatağın altından ve dolabın içinden istiflememesine yardımcı olur.
- Alanları daraltmaya ve oyuncakları atmaya devam edin.
- Çocuğunuza yalnızca kitaplık ve masasındaki öğeleri gösterebileceğini söyleyerek başlamak isteyebilirsiniz. Ne kadar gösterebilecekleri konusunda sınırlar koyduğunuzdan emin olun, böylece bu alanlara dağınıklık getirmezler.
3. Adım. "Tek atış bir olsun" kuralını kullanın
Çocuğunuzun çok fazla yeni eşya biriktirmesini engellemek için eşyaların artmasını engelleyen bir kural belirleyin. Çocuğunuz her yeni nesne aldığında, bir nesneyi atmalıdır. Bu, çocuğunuzun yeni eşyalar almasına izin verir, ancak onu saklamak için bir şeyler atması gerekir.
- Bu teknik, çocuğunuzun saklamaya değer olanı değerlendirme becerilerini öğrenmesine yardımcı olur.
- Ayrıca, biriktirme davranışıyla mücadele etmek için önemli olan eşyalardan kurtulma alıştırması da yaparlar.
Adım 4. Öncelik kutuları sağlamayı deneyin
Çocuğunuza neyi sakladığı ve neyi attığı konusunda söz hakkı vermeyi deneyin. Üç kutu ayarlayın. Onları “çöp” “tut” ve “hayır” kelimeleriyle etiketleyin. Çocuğunuzun nesneleri üç kutuya yerleştirmesine yardımcı olun. Saklama kutusu dolduğunda, diğer kutulara eşya koymaları gerekir. Tutma kutusu taşamaz.
- Çöp kutusu kırık ve rastgele eşyalar için olmalıdır. Saklamak, çocuğunuzun kurtulamayacağı şeyler olmalıdır. İlk başta, seçimler size mantıklı gelmeyebilir, ancak tutmak istediklerini seçmelerine izin verin. Yardım kutusundaki nesneler, bağış yapmak için yeterince iyi durumda olmalıdır.
- Neyi saklayacağınıza ve atacağınıza karar vermeden önce daima eşyalarınızı toplayın ve sıralayın.
Adım 5. İstenen davranışı modelleyin
Çocuğunuzun rastgele nesneleri toplamayı bırakmasını istiyorsanız, olumlu davranışlar için model olun. Evinizi düzenli tutmak için çaba göstermelisiniz. Bu, çocuğunuza istenen davranışı göstermeye yardımcı olur.
- Her iki ayda bir evinizdeki gereksiz şeyleri atmaya özen gösterin. Açık hale getirin. "Bugün gereksiz bulaşıkları atmak için mutfağa gidiyoruz", "Bugün eski dergilerden ve önemsiz postalardan kurtulacağım" veya "Bu hafta sonu, Kullanılmayan kıyafetlerimi hayır kurumlarına bağışla."
- Çocuğunuzu bu etkinliklere dahil edin. Örneğin, "Oturma odasındaki rafları karıştıracağız. Hangi kitaplardan ve DVD'lerden kurtulmamız gerektiğine karar vermeme yardım edin" diyebilirsiniz.
- Hatta limitler belirleyebilirsiniz. Çocuğunuza "Beş tabaktan kurtulmalıyız" veya "Yedi parça giysiden kurtulmalıyız" deyin.
Yöntem 3/3: Tıbbi Yardım Arama
Adım 1. Çocuğunuzu bir terapiste götürün
Çocuklarda istifleme davranışı çok önemlidir. Çocuğunuza yardım etmek için evde yapabileceğiniz şeyler olsa da, çocuğunuz için bir ruh sağlığı uzmanından yardım almanız çok önemlidir. İstifleme genellikle daha derin kaygı ve stresle ilgili sorunlardan kaynaklanır. İstifleme davranışını erken ele alırsanız, çocuğunuz davranış daha şiddetli hale gelmeden yardım alabilir.
- İstifleme deneyimi olan bir terapist seçtiğinizden emin olun.
- Çocuk doktorunuzdan bir çocuk terapistine sevk etmesini isteyebilirsiniz. Ayrıca bölgenizdeki terapistleri çevrimiçi olarak arayabilirsiniz.
Adım 2. Bilişsel davranışçı terapiyi deneyin
Bilişsel davranışçı terapi, biriktirme eğilimi olan daha büyük çocuklar için yaygın bir tedavidir. CBT, biriktirme davranışını değiştirmek için çalışır. Bu tür terapi, biriktirme tedavisi konusunda deneyimli bir terapistle yapılmalıdır.
- BDT'de çocuk neden biriktirme ihtiyacı hissettiğini keşfedecektir.
- CBT, çocuğun hangi nesneleri tutması ve hangilerini vermesi gerektiğini değerlendirmenin yollarını bulmasına yardımcı olur. Ayrıca, çok fazla sıkıntı yaşamadan nesnelerden kurtulabilmeleri için davranışlarını değiştirmenin yolları üzerinde çalışacaklardır.
Adım 3. İlaç tedavisini düşünün
İlaç, istifçilik yapan çocuklar için başka bir tedavi seçeneğidir. Bu durum için reçete edilen en yaygın ilaçlar SSRI'lardır. Bu ilaçlar genellikle obsesif kompulsif davranışlar için reçete edilir.
İlaç, biriktirme davranışına her zaman yardımcı olmaz. İlaçtan önce davranışsal terapiyi düşünebilirsiniz
İpuçları
- Çocuğunuz oyuncak biriktiriyorsa ve duygusal bir bağı var ama çok zayıfsa, eşyaların fotoğraflarını çekip çocuklarınıza verebilirsiniz.
- Çocuğunuz yayınlanmış öğeleri (örneğin gazeteler, kitaplar) biriktiriyorsa. Kitapları biriktirirlerse, onlara her zaman kitaplıktaki kitapları okuyabileceklerini ve asla ortadan kaybolmayacaklarını söyleyin.
- Gazeteler için, büyük miktarda PDF dosyası depolamak ve gazetelerin PDF taramalarını yapmak için bir şeyler (örneğin, bir sürü USB) satın almayı düşünün, o zaman çocuğunuz gazeteleri atmak için yeşil ışık yakabilir. Çocuğunuz da gazeteleri atmakta sorun yaşıyorsa ancak USB'lerin birikmesini istemiyorsanız, onlara çevrimiçi gazete arşivlerine abonelik satın almayı düşünün, örneğin [1].
- Yapılacak en iyi şey, temelde çocuğunuzun eşyaları toplamasına bile izin vermemektir. Bakterilerle enfekte olduklarını ve bir çeşit anti-bakteri protokolünüz olduğunu söyleyin.
