Reaktif bağlanma bozukluğu (RAD), bir çocuk birincil bakıcısına, bazen bakıcının aşırı derecede ihmalkar veya istismarcı olması nedeniyle sağlıklı bir duygusal bağlanma oluşturmadığında ortaya çıkabilir. Bu, yetim kalan veya bir grup evinde veya koruyucu aile ortamında büyüyen çocukların başına da gelebilir. Tepkisel bağlanma bozukluğu olan çocuklar, üzgün ve içine kapanık, tipik çocuk aktivitelerine ilgi duymayan ve bakıcılardan gelen rahatlıklara karşı dirençli olabilirler. Erken ihmalleri nedeniyle başkalarına güvenmezler ve stresli olduklarında sakinleşmeleri son derece zor olabilir. kontrol kaybı hissediyorum. Bu bozukluğu olan çocuklarla çalışmak zor olabilir, ancak rutinler belirleyerek, onları disipline ederken empatik davranarak ve uygun davranışları öğrenmelerine yardımcı olarak, RAD'li bir çocuğun ne bekleyeceğini anlamasına ve dünyayı daha az korkutucu bir yer haline getirmesine yardımcı olabilirsiniz. onlar için.
adımlar
Yöntem 1/3: Rutinleri ve Sınırları Ayarlama
Adım 1. Çocuğun durumu kontrol etmeye çalışmasını bekleyin
RAD'li bir çocuğun muhtemelen belirsiz, ihmal dolu bir geçmişi vardır. Örneğin, çocuk bebekken düzenli olarak beslenmemiş olabilir veya koruyucu bakım ortamlarından o kadar sık sık geri dönmüş olabilir ki kendilerini asla güvende hissetmezler. Sonuç olarak, davranışları aracılığıyla sürekli olarak çevrelerini “kontrol etmeye” çalışırlar. Bu kontrol ihtiyacı nedeniyle, onlarla gerçekten bağlantı kurmak yerine başkalarını manipüle edebilirler. Görebileceğiniz diğer kontrol davranışları şunları içerir:
- Agresif davranış ve patlamalar.
- Yapışkanlık ve sürekli ilgi ihtiyacı.
- Kesintisiz sohbet.
Adım 2. Tutarlı, öngörülebilir programları ve rutinleri koruyun
RAD'li bir çocuk, bebek veya yürümeye başlayan çocuk olarak fazla tutarlılığa sahip olmayabilir. Çocuğun her gün ne bekleyeceğini bilmesi hem davranış yönetimi açısından hem de çocuğun kendi duygusal sağlığı açısından çok önemlidir. Bir çocuk için bir rutin oluşturmak, çocuğun kendini güvende, bakımlı ve daha rahat hissetmesine yardımcı olur.
- Çocuğa günün programını bildirin, sonra ona bağlı kalın. Örneğin, “Bugün okula gidiyorsun. Okuldan sonra parka gideceğiz, sonra ödev üzerinde çalışacağız, sonra banyo yapacağız.”
- Çocuk okuyabiliyorsa, günün programını görünür bir yere yazın. Küçük bir çocuk için resimler de çizebilirsiniz.
- Rutini tutarlı tutun. Çocuklar hayatlarında kalıpları anlamlandırmayı öğrenirler. Sırada ne olduğunu anlayacaklar ve kendilerinden beklenen davranışı anlayacaklar. Ayrıca daha az stresli olacaklar çünkü neyin geleceğini ve bununla nasıl başa çıkacaklarını biliyorlar.
- Rutinde bir değişiklik olacaksa, çocuğa mümkün olduğunca çok haber verin. Örneğin, "Önümüzdeki Cumartesi her zamanki gibi yüzme kursuna gitmeyeceksiniz çünkü bu Kyle'ın doğum günü partisi. Onun yerine Kyle'ın evine gidiyoruz." Bir takvim çıkarıp çocuğa kaç gün kaldığını gösterebilirsiniz.
- RAD çocukları ile rutin değişiklikleri önlemek için elinizden gelenin en iyisini yapın. Onlar için çok stresli olabilir ve davranışlarında bir gerileme fark edebilirsiniz.
Adım 3. Beklentileri ve sınırları belirleyin
Kuralları ve beklentileri belirlerken net olun. Tepkisel bağlanma bozukluğu olan çocuklar, kuralların uygulanmasında boşluklar bulacaklar ve sizinle tartışabilirler, bu nedenle açık ve kararlı olmanız gerekir.
- Çocuğu kurallara uymadığında ortaya çıkacak sonuçlardan haberdar edin ve belirttiğiniz sonuçları takip edin. Bu, çocuğun belirli durumlar üzerinde kontrol sahibi olduğunu anlamasına yardımcı olabilir, çünkü tepkilerden kaçınmak için davranışlarını kontrol edebilirler.
- Çocukla kuralları, beklentileri ve kurallara uymamanın sonuçlarını belirten bir sözleşme oluşturmayı düşünün. Sözleşmeyi referans olması için kolay erişilebilir bir yerde saklayın. Bir sözleşmenin karşılıklı bir anlaşma olduğunu unutmayın. Çocuğun davranışlarını kontrol altına almasına yardımcı olmak için kurallar ve sonuçlar konusunda söz sahibi olmasına izin verin.
- Örneğin, sözleşmeniz şöyle diyebilir: "Charlie aşağıdaki kuralları kabul ediyor: 1) Haftada bir odasını temizlemek. 2) Erkek ve kız kardeşi ile kavga etmek yok. 3) Yönergeleri ilk verildiğinde takip etmek. Charlie bu kurallara uymazsa, 24 saat boyunca video oyunları oynamasına izin verilmeyecek.” Çocuğunuza bazı olumlu pekiştirmeler sağlamaya yardımcı olmak için kurallara uymanız için bir ödül de belirtmek isteyebilirsiniz. Örneğin, "Charlie kurallara uyarsa, en sevdiği oyuncağıyla oynayacak."
Yöntem 2/3: Empatiyle Disiplin Etmek
Adım 1. İyiyi kötüden daha iyi iletin
Olumsuza işaret etmek yerine çocuğun iyi davranışını vurgulayın. Davranışlarını olumlu, empatik bir şekilde düzelterek bu çocukla ilişkinizi sürdürmeniz önemlidir. Bir RAD çocuğunu sert sözler ve olumsuz geri bildirimlerle disipline etmek, yalnızca onların dünyada yalnız olduklarına dair görüşlerini pekiştirir.
- “Hayır” yerine “evet” deyin. Örneğin, çocuk dışarıda oynamak istiyor ama henüz ödevini bitirmedi. “Evet, ödeviniz biter bitmez dışarı çıkabilirsiniz!” deyin. "Hayır, ödevini yapmalısın" yerine.
- Azarlamak yerine övün. Çocuğun yapmadıklarını sorun etmek yerine, doğru yaptıklarını övün. Örneğin, çocuk kışın ortasında dışarı çıkıp karda oynamak için kapıyı ardına kadar açık bırakırsa, “Vay canına, tüm kışlık kıyafetlerini tek başına giymekle harika bir iş çıkardın! Bana bir iyilik yapıp bir dahaki sefere kapıyı kapatmayı hatırlar mısın? Evimizin sıcak kalmasını istiyoruz.”
Adım 2. Sakin kalmak için elinizden gelenin en iyisini yapın
Çocuk sizinle tartışabilir, sizi kızdırabilir ve durum üzerindeki kontrolünü sürdürmek için kasıtlı olarak başını belaya sokabilir. Onların bakıcısı olarak sizin göreviniz onların dramasıyla meşgul olmamaktır. Duygularını kabul edin, ancak onlarla savaşmayın.
- Örneğin, çocuk öfke nöbeti geçiriyorsa, sakince şöyle diyebilirsiniz: “Kızgın ve üzgün olduğunu anlıyorum. Bana, başkalarına ya da kendine zarar vermediğin sürece bunu aşmana izin vereceğim."
- Onlarla konuşmadan önce çocuğun sakinleşmesini bekleyin. Çocuğa orada olduğunuzu bildirmek için yakın durun ve gerekirse kendine zarar vermesini veya sizi incitmesini engelleyin, ancak bırakın davranışın akışına bırakın. O kadar meşguller ki, onlarla konuşmak hiçbir şeyi başaramayacak.
Adım 3. Sakinliği korumak için “tek satırlık” kullanın
Bunlar güç mücadelelerini önleyebilecek ve çocuğun davranışının sorumluluğunu çocuğa yükleyebilecek cümlelerdir. Sakin olun ve alaycılıktan uzak durun ve bir tartışmayı yaymak için aşağıdakilerden bazılarını kullanmayı düşünün:
- "İlginç."
- "Hımmm."
- "Sesin benimki kadar yumuşak olduğunda dinlemekten memnuniyet duyacağım."
- "Dürüst cevap için teşekkürler."
Adım 4. Zaman aşımlarından kaçının
Molalar yalnızca tepkisel bağlanma bozukluğu olan bir çocuğun kendini izole etme davranışını güçlendirir. Bunun yerine, ne olduğu ve bir dahaki sefere nasıl farklı yapabilecekleri hakkında konuşarak çocuğu yanınızda tutmak isteyebilirsiniz.
“Burada benimle oturduğun için çok mutluyum. Olanlardan sonra zor olduğunu biliyorum. Biliyorum üzgünsün. Ama Xavier'i tekmelediğin için neden bu kadar üzgün olduğun hakkında konuşalım. Bir dahaki sefere neyi farklı yapabileceğini düşünüyorsun?”
Adım 5. Çocuğa sevildiğini ve güvende olduğunu bildirin
Bir öfke nöbeti, tartışma veya kötü bir davranışın ardından, çocuğa hala onları sevdiğinizi/önemsediğinizi, onları incitmeyeceğinizi ve güvende oldukları konusunda güvence verin. RAD'li çocuklar ve genel olarak ihmal edilen çocuklar, diğerlerinin olumsuz duygularına tipik çocuklara göre daha yatkındır. Çocuğa, şu anda üzgün olsanız da çocuğa karşı duygularınızın değişmediğini söyleyin.
Örneğin, "Emma, daha önce ikimizin de biraz kızgın olduğunu biliyorum. Davranışından dolayı hayal kırıklığına uğradığımı bilmeni istiyorum ama seni sevmekten vazgeçmemi sağlayacak hiçbir şey yapamazsın. Bir dahaki sefere daha iyi bir seçim yapmana yardım etmek istiyorum. Gelin bunu nasıl düzeltebileceğimizi birlikte konuşalım.”
Yöntem 3/3: Uygun Davranışı Modelleme
Adım 1. Göz temasında ısrar edin
Bir kişi, başkalarının gözlerine bakmadan duyguları tam olarak anlayamaz ve RAD'li bir çocuğun duyguları, empatiyi anlaması ve bir vicdan geliştirmesi zorluğunun bir parçasıdır.
- "Mia, göz teması" veya "Bana sorduğunda gözlerimin içine bakabilir misin?" gibi nazik hatırlatmalar. çocuğu dürtmeye yardımcı olabilir. İyi göz teması için çocuğa iltifat edin.
- RAD'li bir çocukla savaşmak istemediğinizi unutmayın, bu nedenle çocuk isteksiz veya meydan okuyan görünüyorsa, geri çekilin ve onu zorlamayın.
Adım 2. Çocuğa duygularını öğretin
RAD'li bir çocuğun duygusal manzaraları hakkında sınırlı bir anlayışa sahip olduğunu ve her zaman başkalarıyla empati kuramayacağını düşünün. Aşağıdaki stratejilerden bazılarını deneyerek, duyguları hissetme ve bunları uygun şekilde ifade etme hakkında daha fazla bilgi edinmelerine yardımcı olabilirsiniz:
- İfade ettiklerini gördüğünüz duyguyu adlandırın. “Elijah, bu ev ödevi konusunda gerçekten kızgın görünüyorsun! Ellerini yumruk yapıp sıktığını görebiliyorum!” veya “Bu köpeğin komik olduğunu düşünüyor olmalısın. Sen buna gülmeye devam et!"
- Beden dili veya ses tonu gibi sözel olmayan dil ipuçlarını anlamalarına yardımcı olun. Örneğin, “Birisi başını ellerinin arasına aldığında bunun ne anlama geldiğini düşünüyorsunuz?”
- Gerektiğinde uygun bir özür modeli oluşturun. Çocuğa, “Okul resimlerinde kırmızı gömleğini giyemeyeceğini söylediğimde duygularını incittiğim için üzgünüm. En sevdiğin gömleğin olduğunu biliyorum ve hayır demem seni üzdü.”
- Kitaplardaki ve TV dizilerindeki karakterler hakkında konuşun ve çocuğa karakterin ne hissettiğini düşündüklerini sorun. Örneğin, "Sence Bebek Ayı Goldilocks'un sandalyesini kırdığını gördüğünde nasıl hissetti?" Çocuk bilmiyorsa, “Sanırım kendini çok üzgün hissetti, belki de sandalyesini kimin kırdığını bilmediği için biraz kızdı ve biraz korktu!” diyebilirsiniz.
Adım 3. Fiziksel şefkat gösterin, ancak dikkatli olun
Tepkisel bağlanma bozukluğu olan çocukların çoğu kendilerine dokunulmasından hoşlanmazlar. Çocuğa bakmakta yeniyseniz, hemen çok fazla fiziksel temasla atlamayın. Yavaş hareket edin ve güven oluşturun.
- Onları kucaklamaya veya istemedikleri bir şeyi yapmaya zorlamayın. Bunun yerine, sırtlarını sıvazlayın, bir kolunuzu omzuna koyun, saçlarını sevgiyle okşayın, hatta onlara bir beşlik çakın.
- Rahatlık seviyelerini belirleyin ve bunun içinde çalışın, ancak fiziksel sevgiyi günlük rutininize dahil edin. Çocuğun gerçek bir bağlantı kurmasına yardımcı olur.
Adım 4. Çocukla kaliteli zaman geçirin
Çocuğun yapmaktan hoşlandığı bir şey bulun ve onları daha iyi tanımak için bire bir zaman geçirin. Çocuğun ilişkileri anlamasına ve sağlıklı bir bağlantının nasıl bir his olduğunu öğrenmesine yardımcı oluyorsunuz.
- Masa oyunları oynamak, birlikte hikayeler okumak, yürüyüşe çıkmak veya özel bir ziyafet için dışarı çıkmak gibi aktiviteleri düşünün.
- Çocuğun günün etkinliğine karar vermesine izin verin. Onlara bir seçenekler listesi verin: “Bugün ya kütüphanede bir el işi yapabiliriz ya da gölette balık tutmaya gidebiliriz. Kulağa daha hoş gelen ne?"
- Öğretmen iseniz, çocuğa çizimlerini sorarak, en sevdiği sınıf oyuncağıyla oynarken onunla vakit geçirerek ya da sessiz okuma zamanı için ona özel bir kitap ayırarak ilginizi gösterebilirsiniz.
Adım 5. Sağlıklı bir yaşam tarzını teşvik edin
İyi davranışlara rol model olmak için kendi sağlıklı alışkanlıklarınızı koruyun. Çocuğu sağlıklı yiyecek seçimleri yapmaya, bol bol dinlenmeye, iyi hijyen sağlamaya ve egzersiz yapmaya teşvik edin. Çocuğa, vücudu sağlıklı ve güçlü olduğunda zor duygularla başa çıkmanın daha kolay olacağını bildirin.
- Çocuğa bol bol egzersiz yaptırın. Egzersiz sadece sizi sağlıklı tutmakla kalmaz, aynı zamanda depresyonu iyileştirmeye yardımcı olur ve sizi daha az stresli tutar.
- Çocuğun besleyici bir diyet yaptığından ve ihtiyaçlarını karşılayacak kadar yiyecek aldığından emin olun.
