Otistik çocukların çoğu saldırgan değildir, ancak çoğu zor durumlara maruz kaldıklarında ya da istediklerini alamadıklarında eriyecek ve muazzam "öfkeler" atacaktır. Otistik çocuklar bu şekilde tepki vermekte zorlandıkları için değil, başka nasıl tepki vereceklerini bilemedikleri için. Bazı basit stratejiler kullanarak, çocuğunuzun sinir krizi ve öfke nöbetlerini azaltmaya ve hatta otistik bir çocukta öz kontrolü geliştirmeye yardımcı olabilirsiniz.
adımlar
Yöntem 1/5: Erimelerin İşlenmesi
Adım 1. Çocuğunuzun çöküşünün nedenini düşünün
Bir erime, otistik bir kişinin geri tuttuğu şişelenmiş stresle artık başa çıkamadığı ve bir öfke nöbeti gibi görünen bir patlamayla serbest bırakıldığı zamandır. Çocuğunuzun çöküşüne büyük olasılıkla onu sinirlendiren bir şey neden oldu. Otistik çocuklar zor olmak istedikleri için değil, stresli bir şey yüzünden erirler. Bir durumla, uyaranla veya rutin bir değişiklikle baş edemeyeceklerini söylemeye çalışıyor olabilirler. Diğer iletişim girişimleri başarısız olursa, hayal kırıklığından veya son çare olarak eriyebilirler.
Erimeler birçok şekilde olabilir. Çığlık atmayı, ağlamayı, kulakları kapatmayı, kendine zarar verme davranışını veya ara sıra saldırganlığı içerebilirler
Adım 2. Ev hayatını çocuğunuz için daha konforlu hale getirmenin yollarını bulun
Erimeler bastırılmış stresten kaynaklandığından, daha dostça bir ortam yaratmak çocuğun hayatındaki stresleri en aza indirebilir.
- Çocuğunuza istikrar duygusu vermek için bir rutini takip edin. Bir resim programı oluşturmak, rutini görselleştirmelerine yardımcı olabilir.
- Değişiklik olması gerekiyorsa, çocuğunuza yapılacak değişiklikleri resimler veya sosyal hikayeler aracılığıyla göstererek bu değişikliklere hazırlamak en iyisidir. Değişikliğin neden olacağını açıklayın. Bu, çocuğunuzun ne bekleyeceğini anlamasına ve bu olduğunda sakin olmasına yardımcı olacaktır.
- Çocuğunuzun gerektiğinde stresli durumlardan çıkmasına izin verin.
Adım 3. Çocuğunuza stres yönetimi tekniklerini öğretin
Bazı otistik çocuklar duygularıyla nasıl başa çıkacaklarını anlamazlar ve ekstra rehberliğe ihtiyaç duyabilirler. Çocuğunuzu stres yönetimi tekniklerini başarıyla sergilediklerinde tebrik edin.
- Belirli stres faktörleri için planlar yapın (yüksek sesler, kalabalık odalar, vb.).
- Kendi kendini sakinleştirme tekniklerini öğretin: derin nefes alma, sayma, mola verme vb.
- Bir çocuğun onları rahatsız eden bir şey olup olmadığını size nasıl söyleyebileceğine dair bir planınız olsun.
Adım 4. Çocuğun stresli olduğunu fark edin ve duygularını doğrulayın
İhtiyaçlarını doğal ve önemli olarak ele almak, onları ifade etmenin uygun olduğunu öğrenmelerine yardımcı olacaktır.
- "Yüzünün buruşmuş olduğunu görüyorum. Gürültülü gümbürtü seni rahatsız mı ediyor? Kız kardeşlerinden dışarı çıkıp oynamalarını isteyebilirim."
- "Bugün kızgın görünüyorsun. Neden üzgün olduğunu söylemek ister misin?"
Adım 5. Çocuğunuz için olumlu davranışları modelleyin
Çocuğunuz stresli olduğunuzda sizi gözlemler ve başa çıkma davranışlarınızı taklit etmeyi öğrenir. Soğukkanlılığınızı korumak, duygularınızı açıkça ifade etmek ve ihtiyaç duyduğunuzda sessiz kalmak, çocuğunuzun da aynısını yapmayı öğrenmesine yardımcı olacaktır.
- Seçimlerinizi anlatmayı düşünün. "Şu anda kendimi üzgün hissediyorum, bu yüzden kısa bir ara verip derin nefesler alacağım. Sonra hemen döneceğim."
- Bir davranışı birkaç kez kullandıktan sonra, çocuğun bunu kendisi denemesi muhtemeldir.
Adım 6. Çocuğunuz için sessiz bir alan yaratın
Çocuğunuzun birden fazla görüntüyü, sesi, kokuyu ve dokuyu işlemede ve düzenlemede zorluk yaşayabileceğini bilmek önemlidir. Çok fazla uyarım ve çocuğunuz stresli, bunalmış ve erimeye meyilli olabilir. Bu durumda sessiz bir oda çocuğun sakinleşmesine yardımcı olabilir.
- Çocuğa odaya ihtiyacı olduğunu işaret etmesini öğretin. Odayı gösterebilir, odayı temsil eden bir resimli kart gösterebilir, işaret dilini kullanabilir, yazı yazabilir veya sözlü olarak sorabilirler.
- Ek ipuçları için Nasıl Sakinleştirici Bir Köşe Yapılacağını okuyun.
Adım 7. Bir erime günlüğü tutun
Çocuğunuzun sinir krizi geçirdiği her seferin kaydını tutmak, davranışın nedenlerini anlamanıza da yardımcı olabilir. Çocuğunuzun bir sonraki sinir krizi geçirdiğinde aşağıdaki soruları yazılı olarak yanıtlamayı deneyin:
- Çocuğu ne üzdü? (Çocuğun saatlerce stresi geri tuttuğunu düşünün.)
- Çocuk hangi stres belirtilerini gösterdi?
- Herhangi bir stres birikimi fark ettiyseniz, ne yaptınız? Etkili miydi?
- Gelecekte benzer bir erimeyi nasıl önleyebilirsiniz?
Adım 8. Çocuğunuzla vurma ve kötü davranışlar hakkında konuşun
Otizmin vurmak veya kaba olmak için bir bahane olmadığını unutmayın. Çocuk başkalarına kötü davranıyorsa, sakinleştikten sonra onunla konuşun. Belirli bir eylemin kabul edilebilir olmadığını açıklayın ve bunun yerine ne yapabileceklerini söyleyin.
"Kardeşine vurman senin için uygun değildi. Üzgün olduğunu anlıyorum ama vurmak insanları incitiyor ve sinirliyken insanları incitmek doğru değil. Kızdıysan derin nefes alabilirsin, ara ver ya da bana sorunu anlat."
Adım 9. Bir erime sırasında yardım için çocuğun diğer bakıcılarından biriyle iletişime geçin
Otistik insanlar polisin elinde travma geçirmiş veya öldürülmüştür. Bir çöküşün üstesinden gelemezseniz, çocuğun diğer bakıcılarından birinin size yardım etmesini sağlayın.
Polisi yalnızca aşırı, fiziksel olarak zararlı durumlarda arayın. Polis, çocuğunuza şiddetle tepki verebilir, bu da TSSB semptomlarına neden olabilir ve daha kötü erimelere yol açabilir
Yöntem 2/5: Öfke nöbetlerini ele almak
Adım 1. Eylemlerinizin çocuğunuzun öfke nöbetlerini nasıl etkileyebileceğini düşünün
Çocuklar bir şey istediklerinde ve alamadıklarında sinir krizi geçirirler. Çocuk harekete geçerek sonunda istediğini elde etmeyi umabilir. Çocuğa istediğini verirseniz (örneğin, dondurma veya gecikmiş bir banyo/uyku vakti), o zaman çocuk öfke nöbetlerinin bir şeyler elde etmenin iyi bir yolu olduğunu öğrenecektir.
Adım 2. Öfke nöbeti davranışını erkenden ele alın
Otistik kişi çocukken öfke nöbetlerini ele almaya başlamak çok daha kolaydır. Örneğin, kendini yere atan 6 yaşındaki bir çocuğu idare etmek 16 yaşındaki bir çocuğa göre çok daha kolaydır. Ayrıca, çocuğun kendisine veya başkalarına zarar verme olasılığı daha az olacaktır.
Adım 3. Öfke nöbeti davranışını görmezden gelin
Planlı görmezden gelme, bağırmak, küfretmek ve somurtmak için en iyi sonucu verebilir. Bu, çocuğa davranışın dikkat çekmek için etkili bir yol olmadığını öğretecektir. Bu fikri net bir şekilde iletmeye yardımcı olur, örneğin "Orada somurtuyorsan neyin yanlış olduğunu anlayamıyorum. Ama biraz sakinleşip neyin yanlış olduğunu açıklamak istersen, seni dinlemekten mutlu olurum."
Adım 4. Çocuk kaba davranıyorsa veya tehlikeli şeyler yapıyorsa müdahale edin
Çocuk bir şeyler fırlatmaya, başkalarına ait şeyleri almaya veya vurmaya başlarsa her zaman müdahale edin. Çocuktan durmasını isteyin ve ardından davranışın neden uygun olmadığını açıklayın.
Adım 5. Çocuğunuzu daha iyi davranmaya davet edin
Çocuğunuza, istenen yanıtı alacak şekilde hareket etmeyi seçebileceklerini söyleyin. Bunu çocuğunuza açıklamak, çocuğunuzun istediğini elde etmenin en iyi yolunu anlamasına yardımcı olacaktır (ya da en azından dinleyen bir kulak ya da bir uzlaşma).
Örneğin, çocuğunuza, "Eğer size yardım etmemi istiyorsanız, birkaç derin nefes alabilir ve bana sorunun ne olduğunu söyleyebilirsiniz. Bana ihtiyacınız olursa yanınızdayım" diyebilirsiniz
Yöntem 3/5: Öfke nöbetlerinin ABC'sini kullanma
Adım 1. Sorunun “İleride” kalın
Erimenin düzenli olarak ne zaman gerçekleştiğine dair bir kayıt tutun (tercihen bir yazı günlüğünde). dışarı çıkmadan önce, banyodan önce, yatmadan önce vb. Sorunun A-B-C'sini (önceleri, davranışları, sonuçları) yazın. Bunu yapmak, çocuğunuzun davranışını ve ortaya çıkan sorunları önlemeye ve çözmeye yardımcı olmak için neler yapabileceğinizi anlamanıza olanak tanır.
- öncüller: Erimeye yol açan etkenler nelerdi (saat, tarih, yer ve olay)? Bu faktörler sorunu nasıl etkiledi? Çocuğa acı veren veya üzen bir şey yaptınız mı?
- davranışlar: Çocuğun sergilediği belirli davranışlar nelerdi?
- Sonuçlar: Çocuğun eylemlerinin bahsedilen davranışlar için sonuçları nelerdi? Sonuç olarak ne yaptın? Çocuğa ne oldu?
Adım 2. Çocuğunuz için "tetikleyicileri" belirlemek için A-B-C günlüğünü kullanın
Sonra bu bilgiyi çocuğunuza “eğer – o zaman”ı öğretmek için kullanın. Örneğin, çocuk başka birinin oyuncağını kırdığı için üzülüyorsa, yardım istemek için iyi bir zamandır.
Adım 3. ABC günlüğünüzü bir terapistle tartışın
ABC bilgilerinizi topladıktan sonra, belirli senaryolarda çocuğunuzun davranışının iyi bir resmini sağlamak için bu bilgiyi bir terapistle paylaşmak iyi bir fikirdir.
Yöntem 4/5: Çocuğunuzun İletişim Kurmasına Yardımcı Olun
Adım 1. Çocuğunuzun temel ihtiyaçlarını ifade etmesine yardımcı olun
Onları rahatsız eden şeyi iletebilirlerse, stres oluşturma veya kötü davranışa başvurma olasılıkları daha düşüktür. Çocuğunuzun aşağıdakileri nasıl söyleyeceğini veya ileteceğini bilmesi gerekir:
- "Açım."
- "Yorgunum."
- "Bir molaya ihtiyacım var, lütfen."
- "Bu acıttı."
Adım 2. Çocuğunuza kendi duygularını tanımlamaya çalışmasını öğretin
Birçok otistik çocuk duygularını anlamakta güçlük çeker ve resimlere işaret etmek veya duygulara eşlik eden fiziksel semptomları öğrenmek onlar için yardımcı olabilir. İnsanlara nasıl hissettiklerini söylemenin ("bakkal beni korkutuyor" gibi) insanların sorunları çözmelerine yardımcı olduğunu açıklayın ("Alışverişi bitirirken ablanızla dışarıda bekleyebilirsiniz" gibi).
İletişim kurarlarsa onları dinleyeceğinizi açıkça belirtin. Bu, bir öfke nöbeti ihtiyacını ortadan kaldırır
Adım 3. Sakin ve tutarlı kalın
Erime eğilimli çocuk, sakin, istikrarlı bir ebeveyn figürüne ve bakımıyla ilgilenen herkesin tutarlılığına ihtiyaç duyacaktır. Önce kendinizi kontrol edene kadar çocuğunuzun otokontrolünü ele alamazsınız.
Adım 4. Çocuğunuzun iyi davranmak istediğini varsayın
Buna "varsayılan yeterlilik" denir ve otistik insanların sosyal becerilerini büyük ölçüde geliştirir. Otistik insanlar kendilerine saygı duyulacağını hissettiklerinde açılma olasılıkları çok daha yüksektir.
Adım 5. Alternatif iletişimi keşfedin
Otistik bir çocuk konuşmaya hazır değilse, sizinle iletişim kurmasını sağlamanın başka yolları da vardır. İşaret dilini, yazmayı, resim değişim sistemlerini veya bir terapistin önerdiği her şeyi deneyin.
Yöntem 5/5: Diğer Stratejileri Denemek
Adım 1. Eylemlerinizin çocuğunuzun krizlerini etkileyebileceğini bilin
Örneğin, çocuğunuzu üzen bir şey yapmaya devam ederseniz (acı verici duyusal uyaranlara maruz bırakmak veya istemediği bir şeyi zorlamak gibi), size saldırabilirler. Ebeveynlerin duygularını ve arzularını kabul etmelerinin tek yolunun bu olduğuna inanırlarsa, çocuklar daha sık erir.
Adım 2. Çocuğunuza saygılı davranın
Onu zorlamak, bir konuda rahat olmadıkları gerçeğini görmezden gelmek ya da fiziksel olarak kısıtlamak zarar verir. Çocuğunuzun özerkliğine saygı gösterin.
- Açıkçası, her zaman bir "hayır"ı onurlandıramazsınız. İstediklerini yapmayacaksanız, nedenini onlara söyleyin: "Araba koltuğuna oturmanız önemlidir, çünkü bu sizi güvende tutar. Bir kaza yaparsak, araba koltuğu sizi korur."
- Bir şey onu rahatsız ederse, nedenini öğrenin ve sorunu çözmeye çalışın. "Araba koltuğu rahatsız mı? Küçük bir yastığa otursan faydası olur mu?"
Adım 3. İlaç tedavisini düşünün
Seçici serotonin geri alım inhibitörleri (SSRI'lar), antipsikotik ilaçlar ve duygudurum düzenleyiciler gibi ilaçlar, kolayca üzülen çocuklara yardım etmede kısmen etkili olabilir. Bununla birlikte, herhangi bir ilaçta olduğu gibi, yan etkileri vardır, bu nedenle ilacın en iyi seçenek olup olmadığına gerçekten karar vermek için zaman ayırmalısınız.
Otistik çocuklarda saldırgan ve kendine zarar veren davranışların kısa süreli tedavisinde Risperidon adlı bir ilacın oldukça etkili olduğunu gösteren yeterli araştırma verisi var. Bu ilacın artıları ve eksileri hakkında bir doktor veya terapistle konuşun
Adım 4. Bir terapistten yardım isteyin
Bir terapist, çocuğunuzun iletişimini de geliştirmesine yardımcı olabilir. Otistik çocuklarla çalışan birini bulduğunuzdan emin olun. Doktorunuz veya iyi otizm spektrum bozukluğu destek gruplarının çoğu, önerilen bir terapist bulmanıza yardımcı olabilir.
Adım 5. Çocuğunuz için adımları kolaylaştırın
Örneğin, çocuğunuz giyinmeyi sevmiyorsa, karmaşık süreci "her seferinde bir" temel adımlara bölün. Bu, çocuğunuzun belirli bir faaliyette bulunmasıyla ilgili bazı zorlukların nerede olduğunu anlamanıza yardımcı olacaktır. Bu nedenle, çocuğunuz konuşmadan sizinle bir endişesi hakkında iletişim kuruyor.
Adım 6. İyi davranışları öğretmek için sosyal hikayeleri, resimli kitapları ve oyun zamanını kullanın
Kütüphane, becerileri öğreten çocuk kitaplarıyla doludur ve oyun zamanı yoluyla da becerileri öğretebilirsiniz.
Örneğin, oyuncak bebeklerinizden biri kızgınsa, o bebeğin derin nefes alması için kenara çekilmesini sağlayabilirsiniz. Çocuk, insanların kızgın olduklarında böyle yaptığını öğrenecektir
Adım 7. Bir ödül sistemi düşünün
Çocuğunuzun sakin kaldığı için ödüllendirilebilmesi için bir ödül sistemi uygulamak için bir uzmanla birlikte çalışın. Ödüller arasında övgü ("O kalabalık marketi idare etmekle çok iyi iş çıkardın! Bu çok güzel bir derin nefes aldın"), bir takvimdeki altın yıldızlar veya fiziksel ödüller yer alabilir. Çocuğunuzun başarılarından gurur duymasına yardımcı olun.
Adım 8. Çocuğunuza bol bol sevgi ve ilgi gösterin
Çocuğunuz sizinle güçlü bir bağ kurduğunda, yardıma ihtiyacı olduğunda size gelmeyi ve sizi dinlemeyi öğrenecektir.
İpuçları
- Sabırlı ol. Sabrınız zaman zaman yıpratıcı olsa da, çocuğunuzun da sakin kalması için sakin ve toplanmış görünmek önemlidir.
- Otistik insanların erimelerden hoşlanmadığını unutmayın. Bir krizden sonra, çocuğunuz kontrolünü kaybettiği için muhtemelen utanmış, utanmış ve özür diler gibi hisseder.
- Çocuğunuzu başa çıkma stratejilerini bulmaya dahil edin. Bu, çocuğun tedavisi üzerinde sahiplik ve kontrol hissetmesine yardımcı olacaktır.
- Bazen erimeler, duyusal aşırı yüklenmeden kaynaklanır; bu, otistik bir kişinin çok büyük miktarda duyusal girdi yaşadığı zamandır. En iyi şekilde, duyusal duyarlılığı azaltan ve otistik kişilerin girdileri daha iyi işlemesini sağlayan duyusal entegrasyon terapisi ile tedavi edilir.
