İçinde büyüdüğünüz kültürel geçmiş, sevdiklerinizin ruh sağlığı hakkındaki görüşleri ve ailenizle olan ilişkinin yakınlığı, psikotik bozukluğunuzla ilgili bilgileri nasıl açıklamayı seçtiğinizi etkileyebilir. Korkutucu görünse de, bu konuşma çok önemlidir - özellikle birçok akıl hastalığının ailelerde ortaya çıkma eğiliminde olduğu düşünülürse. Kendinizi iyi hazırlarsanız, yakın ve uzak aile üyelerinizle psikotik bozukluğunuz hakkında nasıl konuşacağınızı öğrenebilirsiniz.
adımlar
Bölüm 1/3: Yakın Aileyi Açıklamak
Adım 1. Terapistinizle önceden pratik yapın
Kendinizi sevdiklerinizin sözlerine veya sorularına tabi tutmadan önce, terapistiniz gibi destekleyici biriyle söyleyeceğiniz şeyleri pratik yapmak faydalı olabilir. Ayrıca, sorulara veya olumsuz yorumlara nasıl yanıt verileceğinin provasını yapın.
- Pratik yapmak, bu bilgiyi yüksek sesle dile getirirken daha rahat hissetmenize de yardımcı olabilir. Rol yapma farklı senaryolar, kime ifşa ederken kendinizi en rahat hissedeceğinize karar vermenize bile yardımcı olabilir.
- Hatta anne babanız ve kardeşleriniz gibi yakın aile üyelerinizle terapistinizin huzurunda görüşmeyi planlayabilirsiniz. Bu şekilde, teşhisinizle ilgili haberleri paylaşmanıza yardımcı olabilir ve ayrıca ailenizin sahip olabileceği tüm sorulara profesyonel cevaplar verebilir.
Adım 2. Açıklamanızda doğrudan olun
Herhangi bir duyguyu veya düşünceyi konuşmadan çıkarın ve durumu ve bunun için aldığınız tedaviyi elinizden gelenin en iyisini açıklayın. Bu, bu zor bilgiyi paylaşırken bir miktar tarafsızlığı korumanıza ve baskının bir kısmını ortadan kaldırmanıza yardımcı olacaktır.
“Hepinizle önemli bir şey hakkında konuşmak istiyordum… Geçen ay işimde doktora gitmemi gerektiren bir olay oldu. Bazı testler yaptırdıktan sonra şizofreni olduğumu belirlediler. Şizofreni bir tür düşünce bozukluğudur. Bu durumu yönetmek için ilaç almam ve terapiye gitmem gerekecek.”
Adım 3. Bozukluk hakkında onları bilgilendirmek için kaynaklar sunun
Varsa, terapistiniz gibi güvenilir kaynaklardan bilgi sağlamak, ailenizin psikotik bozukluğunuz, tedavi seçenekleri ve genel prognoz hakkında daha iyi bir anlayış kazanmasına yardımcı olabilir. Durumunuz hakkında bilgi veren kitaplar, broşürler ve web siteleri toplayın ve bu kaynakları ailenize sunun.
Terapistiniz veya ruh sağlığı sağlayıcınız, durumunuzu anlaşılması kolay terimlerle açıklayan broşürlere sahip olabilir. Ayrıca PsychCentral, Ulusal Akıl Hastalıkları İttifakı veya Ulusal Akıl Sağlığı Enstitüleri gibi saygın web sitelerinin bir listesini de verebilirsiniz
Adım 4. Soruları yanıtlamaya ve olumsuz tepkilerle başa çıkmaya hazır olun
Ailenizin muhtemelen size neler olduğu hakkında birçok sorusu olacaktır. Nasıl tepki vereceğiniz konusunda size rehberlik etmesi için terapistinizle provalarınızı yapın. Belirtileriniz veya durumunuz hakkında her ayrıntıyı vermeyi seçmeyebilirsiniz. Sağduyulu davranın ve yalnızca rahat hissettiğiniz şeyleri paylaşın.
- Ayrıca sevilen biri, “Sadece rol mü yapıyorsun?” gibi bir yorumla olumsuz tepki verebilir. ya da “Demek zihinsel olarak delisin? İnsanlar ne düşünecek?”
- Sınırlar koyma ve sevdiklerinize “çılgın” gibi kelimeler kullanmamasını nasıl tercih edeceğinizi söyleme hakkınız var. Ayrıca, bu kişiyi daha fazla eğitmeye çalışma veya katılmamayı kabul etme özgürlüğüne de sahipsiniz.
Adım 5. Sizi destekleyebilecekleri yollar önerin
Akıl hastalığıyla mücadele eden her insanın farklı ihtiyaçları vardır. Yakın aile üyelerinizin bu durumla nasıl başa çıkacaklarını doğal olarak bilmelerini beklemeyin. Bunun yerine, sizi nasıl destekleyebilecekleri konusunda onlara bazı önerilerde bulunun.
- Sevdikleriniz, sizinle randevulara giderek, aile terapisine katılarak, bir destek grubuna katılarak veya bazı ayak işlerine ya da ev işlerine yardım ederek size destek gösterebilirler.
- Sizin için gerçekten neyin yararlı olacağını bilmelerini sağlayın. Kendi başınıza halledebileceğiniz şeyleri yapmalarına izin vermemeye çalışın.
- “Benimle en az bir terapi seansına katılırsanız memnun olurum. Bunu yaparsak, terapistim, iyileşmem için semptomlarımı nasıl yöneteceğimizi öğrenmemize yardımcı olabilir.”
Bölüm 2/3: Uzaktaki Aileye Açıklama
Adım 1. Destek veya arabulucu olarak hizmet edecek birini seçin
Psikotik bozukluğunuzla ilgili haberleri yakın akrabalarınızla başarılı bir şekilde paylaştıktan sonra, birkaç yakın akrabanıza söylemeyi seçebilirsiniz. Bunu yapmaya karar verirseniz, yakın ailenizden birinin destek için orada olması bir rahatlık olabilir.
Bu kişi, uygunsuz soruları veya yorumları yönlendirmeye yardımcı olabilir, hatta haberleri paylaşırken duygularınızı yönetmenize yardımcı olabilir. Bu rol için duygusal olarak desteklendiğinizi hissettiren birini seçin
Adım 2. Kime söylemeyi seçtiğiniz konusunda seçici olun
Akıl hastalığınızı tanıdığınız herkese anlatmak zorunda olmadığınızı unutmayın. Aslında, kendini ifşa etmek için iyi aday olmayan bazı insanlar olacaktır. Bazı insanlar, duygusal destek sunma veya zor durumları yönetme yeteneğine sahip değildir. Ailenizde veya arkadaş ağınızda başka kimlerin bilgilendirileceğini belirlemek için muhakemenizi kullanın.
Adım 3. Ne kadar bilgi paylaştığınız konusunda kendinizi rahat hissedin
İfşa etmeyi tercih ettiğiniz bu geniş akrabalar tüm hikayeyi bilmek zorunda değiller. Sadece kime değil, ne kadar anlatmak istediğinize de karar verme esnekliğine sahipsiniz. En iyi yaklaşım, açıklamanızı kısa ve basit tutmaktır.
Kısaca “Doktora gittim ve beyin rahatsızlığım olduğunu öğrendim” gibi bir şey söyleyebilirsiniz. Gerekli tedaviyi almak için bir süre çalışmayı bırakmam gerekecek."
Bölüm 3/3: Açıklamaya Hazırlanıyor
Adım 1. Haberlerle kendi başınıza anlaşın
Araştırmadaki ilerlemelere ve daha fazla kamu ilgisine ve savunuculuğuna rağmen, toplumda akıl hastalıklarıyla ilişkili bir damga var. Teşhisinizin haberlerini başkalarıyla paylaşmaya karar vermeden önce, biraz zaman ayırmak ve aslında haberlerle ilgili kendi duygularınızı kabul etmek akıllıca bir fikirdir.
Durumunuzu kabullenmek ve sahip olduğunuz olumsuz duyguların üstesinden gelmek için teşhisinizden birkaç gün veya hafta sonra alın
Adım 2. Öz-şefkat pratiği yapın
Psikotik bozukluğunuzla ilişkili damgalanma veya olumsuz duygulardan rahatsızsanız, öz şefkat daha iyi hissetmenize yardımcı olabilir. Duygularınızı işlemek ve kendinize nezaket göstermek için bu zamanı kullanın.
- Öz şefkat pratiği yapmanın birçok yolu vardır. Destek için terapistinize gidin. Kendinize en iyi arkadaşınız gibi davranın. Dokunulmaktan çekinmiyorsanız, masaj yaptırın. İyi bir kitap oku. Kendine bir sarıl. Teşhisinizi kabul etmeye doğru ilerlemenize yardımcı olacak rehberli meditasyonları dinleyin.
- Odaklanmanız gereken bir diğer şey de yalnız olmadığınızdır. Bir destek grubuna katılmak veya grup terapisine katılmak, bunu kabul etmenize yardımcı olabilir. Akıl hastalığı sadece bir hastalıktır - sizi tanımlaması gerekmez. Tıpkı diyabetle yaşayan insanlar gibi, aktif ve üretken bir yaşam süren ruhsal hastalıklarla da yaşayan milyonlarca insan var. Yani yapabilir misin.
Adım 3. Kendinizi eğitin
Spesifik psikotik bozukluğunuz hakkında daha fazla bilgi edinmek, ailenizle nasıl ve neyi paylaşacağınız konusunda size rehberlik edebilir. Genel olarak psikotik bozukluklar, bir kişinin gerçeklikle temasını kaybettiği durumlardır. Belirtilerinizden bazıları, yanlış duyusal deneyimler (örneğin, gerçekte orada olmayan bir şeyi görmek, duymak veya hissetmek) olan halüsinasyonları veya yanlış inançlar olan sanrıları (örneğin, CIA tarafından hedef alındığınıza inanmak) içerebilir.
Teşhisiniz hakkında sağlık uzmanınızla, ruh sağlığı terapistinizle ve diğer güvenilir kaynaklarla konuşun. Ulusal Akıl Sağlığı Enstitüleri veya Akıl Hastalıkları Ulusal İttifakı gibi daha fazla bilgi için güvenilir çevrimiçi kaynaklara da başvurabilirsiniz
Adım 4. Tedavi için sosyal desteğin önemini anlayın
Akıl hastalığınızı bir sır olarak saklamak veya yalnızca bir veya iki yakın arkadaşınızla paylaşmak istemek cazip gelebilir. Bazı insanlar için bu yeterli olabilir. Bununla birlikte, en az birkaç çekirdek aile üyesiyle paylaşmak, iyileşmeniz için gerçekten faydalı olabilir.
- Psikotik bozukluğunuz hakkında bakım veren kişilerle konuşabilmek, stresi azaltmanıza ve bozuklukla başa çıkmanıza yardımcı olabilir.
- Aldığınız tepkiye şaşırabilirsiniz. Bazı durumlarda, durumunuzu ailenize ve arkadaşlarınıza açıklamak, kendi zihinsel sağlık mücadelelerini tartışabilecek kadar kendilerini rahat hissetmelerini sağlayabilir.
- Ayrıca, hastalığınız hakkında bilgi paylaşmak, çocuk bakımı konusunda yardım almak, terapi randevularına gitmek veya gerektiğinde bir kriz planı geliştirmenize yardım etmek gibi alanlarda yardım toplamanıza da yardımcı olabilir.
