Sosyal fobi olarak da adlandırılan sosyal anksiyete bozukluğu, genellikle çocuklarda basit utangaçlık veya diğer bozukluklarla karıştırılır. Sosyal anksiyete bozukluğu basit bir utangaçlıktan daha fazlasıdır - engelleyici olabilir. Sosyal durumlardan ve performans etkinliklerinden yoğun korku ve kaçınma, ayırt edici özelliğidir ve çocuğunuzun günlük rutini, okulu ve ilişkilerine önemli ölçüde müdahale edecek kadar şiddetli olabilir. Sosyal anksiyete bozukluğu genellikle gençlerde ve yetişkinlerde görülür, ancak çocuklarda ortaya çıkması ve yıllarca teşhis edilmemesi yaygındır. Bu bozukluğun fiziksel, duygusal ve davranışsal semptomlarını tanımak, çocuğunuza erkenden yardım etmenizi kolaylaştıracaktır.
adımlar
Yöntem 1/3: Davranışsal Belirtileri Tanıma
Adım 1. Çocuğunuzun öğretmenleriyle konuşun
Sosyal anksiyete bozukluğu olan çocuklar genellikle sınıfa katılmakta ve akranlarıyla etkileşim kurmakta zorlanırlar. Çocuklarınızın okulda nasıl davrandığını gözlemleyemeyeceğiniz için çocuğunuzun okul içindeki davranışlarını öğretmenleriyle tartışmak değerli olabilir. Aşağıdaki durumlarda sosyal kaygı çocuğunuz için bir sorun olabilir:
- Soru sorarak veya cevaplayarak, sesli okuyarak veya tahtaya yazarak derse katılmazlar.
- Okumak veya çağrılmak, onlarda kızarma, ağlama, öfke nöbetleri, reddetme veya yeteneğine rağmen düşük performans gibi görünebilecek sıkıntıya neden olur.
- Genellikle kafeteryada veya kütüphanede yalnız otururlar ve okuldaki akranlarından uzak dururlar.
Adım 2. Çocuğunuzun altında yatan mesajları dinleyin
Sosyal fobisi olan çocuklar genellikle eleştirilmekten aşırı derecede korkarlar ve aşağılanma ya da utanma ile fazlasıyla ilgilenirler. Küçük çocuklar muhtemelen korkulu düşüncelere sahip olduklarını anlayamaz ve size söyleyemezler, ancak aşağıdaki gibi ifadeleri olası sosyal kaygı belirtileri olarak düşünün:
- "Ya yanlış bir şey söylersem?"
- "Aptalca bir şey söyleyeceğim."
- "Beni sevmeyecekler."
- "Ben bir aptalım."
- "İnsanlar endişeli olduğumu söylüyor."
Adım 3. Çocuğunuzun sosyal olarak nasıl etkileşimde bulunduğunu gözlemleyin
Her yaştan çocuk sürekli olarak sosyal olarak olgunlaşır. Sosyalleşmekten korkmak veya sosyalleşmeyi reddetmek, çocuğunuzun başkalarının yanında olma, başkalarıyla konuşma veya halka açık bir çevrede bulunma konusunda endişeli olduğunu gösterebilir. Arkadaşlarınızı davet edin veya çocuğunuzu oyun oynamaya götürün ve başkalarının yanındayken nasıl etkileşim kurduklarını izleyin. Çocuklarda sosyal kaygı aşağıdakilerden herhangi biri olarak ortaya çıkabilir:
- Bir ebeveynin bulunmadığı bir oyun randevusuna gitmeyi reddetmek veya bir ebeveynin her zaman müsait olmasını istemek.
- Başkalarının yanındayken fiziksel olarak sana aşırı derecede bağlı olmak.
- Kendi yaş grubundaki diğer kişilerle sohbet başlatmayı, arkadaşlarını takılmaya davet etmeyi veya aramayı, kısa mesaj göndermeyi veya e-posta göndermeyi reddetme.
- Daha büyük çocuklar, arkadaşlarıyla takılmak yerine hafta sonları evde kalabilirler.
Adım 4. Çocuğunuzun başkalarıyla nasıl konuştuğuna dikkat edin
Çocuğunuz başkalarıyla konuşurken o kadar endişeli hissedebilir ki konuşmayı sürdüremez. Bunu yaptıklarında, çok yumuşak konuşabilir veya mırıldanabilirler. Sıklıkla, sosyal kaygılı çocuklar yetişkinlerle veya akranlarıyla göz teması kurmaktan kaçınırlar.
Davranışlar, çocuğunuzun tanıdığı veya yabancılarla ortaya çıkabilir
Adım 5. Performans stresini izleyin
Sosyal kaygı bozukluğunun performans türü, topluluk önünde konuşma veya performans sergileme konusunda yoğun korku ve kaygıdır. Bu, sınıfa bir rapor sunmak gibi okulda meydana gelebilir; bir müzik resitali sırasında; hatta spor yapmak.
- Bazen çocuklar performans sergileme konusunda o kadar endişeli olabilir ki, başkalarının önünde yemek yemek veya bir restoranda yemek sipariş etmek bile strese neden olur.
- Umumi bir banyo kullanmak bazı çocuklar için kaygı uyandırabilir.
Adım 6. Çocuğunuzun “hastalık günlerini” değerlendirin
Çocuklarda sosyal kaygı genellikle okul reddi olarak ortaya çıkar – çocuğunuz okula gitmek konusunda o kadar endişelidir ki evde kalmak için bahaneler arar. Bu, sahte bir hastalık veya hatta hastalık gibi görünen anksiyetenin fiziksel belirtileri olarak ortaya çıkabilir.
Adım 7. Çocuğunuzun yeni aktiviteler deneyip deneyemeyeceğine dikkat edin
Yeni aktivitelere başlamak, sosyal kaygılı bir çocuk için yeni bir akran grubuyla karşılaşmaya ve rahat olmadıkları bir beceriye katılmaya zorlanabilecekleri en zorlu olaylardan biri olabilir. Yeni aktiviteleri denemeyi reddetme, sosyal kaygılı çocuklarda sıklıkla görülür.
Adım 8. Öfke nöbetlerinde anlam arayın
Duygularını sözlü olarak ifade edemeyen küçük çocuklar için, öfke nöbetleri en sık görülen kaygı ifadesi olabilir. Bir çocuğun korkusu şiddetli, uzun süreli ağlama veya öfke nöbetleri şeklinde ortaya çıkabilir. Bu, evinizde sık görülen bir durumsa, diğer sosyal anksiyete bozukluğu belirtilerine özellikle dikkat edin.
Anksiyete ile ilgili öfke nöbetleri, karşıt olma veya “zor bir çocuk” olarak yanlış anlaşılabilir
Yöntem 2/3: Fiziksel Belirtileri Değerlendirme
Adım 1. Objektif kaygı belirtilerine dikkat edin
Anksiyete, sıklıkla fiziksel vücut semptomlarına neden olan ciddi bir bozukluktur. Performans veya sosyal etkileşim karşısında, çocuğunuz korkularının fiziksel tezahürlerini gösterebilir. Fiziksel olarak hareketsiz hale gelebilirler (kelimenin tam anlamıyla korkudan felç olabilirler), nefeslerini yakalamakta zorlanabilirler ve kalp atışları hızlanabilir.
Adım 2. Mide rahatsızlığının kaygıdan kaynaklanıp kaynaklanmadığına dikkat edin
Bir çocuğun ishal, mide bulantısı ve hatta kusacak kadar endişeli olması nadir değildir. Çocuğunuzun sık sık midesi bulanıyorsa, bu nöbetlerin ne zaman meydana geldiğinin kaydını tutun; Genellikle bir sosyal aktivite veya performans aktivitesi yapmaya veya düşünmeye tepki olarak geliyorsa, bu sosyal anksiyete bozukluğunun bir ipucudur.
Adım 3. Çocuğunuza öznel deneyimlerini sorun
Baş dönmesi, sersemlik, kafa karışıklığı, vücudun dışında hissetme ve kas gerginliği, kaygının diğer yaygın fiziksel belirtileridir. Bir çocuğun bunları tanıması zor olabilir. Çocuğunuza kaygıyla ilgili öznel deneyimleri hakkında bilgi almak için sorular sorun. Şu gibi soruları deneyin:
- “Odanın döndüğünü veya düşebileceğini mi düşünüyorsun?”
- "Her yeriniz ağrıyor mu, ağrıyor mu?"
- "Şu anda neredeyiz? Haftanın hangi günü?" Basit soruları cevaplayamamak, kafa karışıklığı veya paniğe işaret edebilir.
Adım 4. Çocuğunuz başkalarıyla etkileşime girerken yüzünü izleyin
Sosyal ortamlarda sık sık kızarıyor, terliyor veya titriyorsa, bu sosyal kaygıyı gösterebilir.
Yöntem 3/3: Bozukluğu Anlamak
Adım 1. Çocuğunuzun risk faktörleri olup olmadığını değerlendirin
Herkes sosyal anksiyete bozukluğu geliştirebilir, ancak bazı faktörler bunun çocuklarda erken ortaya çıkma olasılığına katkıda bulunabilir. Stresli veya utanç verici bir deneyimden sonra aniden veya zaman içinde yavaş yavaş gelişebilir. Bu risk faktörlerinden herhangi birinin endişeli çocuğunuzla ilgili olup olmadığını değerlendirin:
- Ebeveynleri veya herhangi bir kardeşi bu duruma sahipse, çocuğunuzun sosyal kaygı bozukluğu geliştirmesi daha olasıdır.
- Taciz, boşanma veya sevilen birinin ölümü gibi aile anlaşmazlıkları veya alay, zorbalık veya reddedilme gibi travmalar riski artırabilir.
- Sosyal anksiyete bozukluğu basit bir utangaçlıktan daha fazlasıdır, ancak genel olarak utangaç, çekingen veya içine kapanık olan çocuklar daha büyük risk altında olabilir.
- Yeni bir aktiviteye başlamak veya ilk kez ilgi odağı olmak, daha önce olmayan sosyal anksiyete belirtilerini tetikleyebilir.
- Kekemelik, obezite, engellilik, tikler veya diğer bozukluklar öz bilinci artırabilir ve sosyal kaygıya katkıda bulunabilir.
Adım 2. Tanı kriterlerini gözden geçirin
Sosyal anksiyete bozukluğu tanısı için üç ana kriter gereklidir. Bozukluğu basit bir utangaç evreden ve diğer bozukluklardan ayırt etmeye yardımcı olmak için bunları aklınızda bulundurun. Doktorlar tarafından belirlenen özel kriterler şunlardır:
- Korku veya endişe, gerçek durumla orantısız olmalıdır. Bir çocuğun bir keman resitalinde performans sergilemek veya yeni sınıf arkadaşlarıyla tanışmak konusunda gergin olması normaldir, ancak kusacak kadar gerginlerse veya aşırı duygusal tepkiler veriyorlarsa, bu basit bir utangaçlıktan daha fazlasıdır. Şiddet, sıklık veya süre bakımından olabilir - normalden daha aşırı veya daha uzun süreli olabilir.
- Bu semptomlar altı ay veya daha uzun süre devam etmelidir. Aksi halde utangaçlık aşaması olabilir.
- Semptomlar, çocuğunuzun okul performansını ve devamını ve sosyalleşme ve ilişki geliştirme becerisini bozmak gibi, çocuğunuzun günlük aktivitelerinde veya okuldaki olağan rutininde önemli bir sıkıntıya veya müdahaleye neden olmalıdır.
Adım 3. “Aşama karşı düzensizlik” düşünün
Bir evre ile anksiyete bozukluğu arasındaki fark, bir evrenin kısa ömürlü ve genellikle zararsız olmasıdır. Anksiyete bozuklukları sıklıkla kronikleşir ve günlük işleyişe müdahaleye neden olur. Çocuğunuzun iki ay boyunca yatağın altında bir canavarla ilgili kabuslar görmesi gibi geçici bir aşamadan farklı olarak, rahatlatıcı bir varlık olmak çocuğunuzun anksiyete bozukluğu ile başa çıkmasına yardımcı olmak için yeterli değildir.
Adım 4. Kaygının nedenlerini araştırın
Çocuğunuzun sosyal etkileşim veya performans konusundaki kaygısı, gerçek olaydan çok önce ortaya çıkabilir. Bu, çocuğunuzun semptomlarını ilişkili olayla ilişkilendirmeyi zorlaştırabilir. Haftalar veya aylar boyunca ne olacağı konusunda endişelenebileceklerini ve en kötü bakım senaryolarını hayal edebileceklerini ve bu süre zarfında semptomları olabileceklerini unutmayın.
Adım 5. Sosyal kaygıyı gerçek bir rahatsızlık gibi ele alın
Sosyal anksiyete, genellikle profesyonel yardım ve bazen de ilaç tedavisi ile tedavi gerektiren zayıflatıcı bir bozukluk olabilir. Bozukluk genellikle diğer akıl sağlığı sorunlarıyla birlikte ortaya çıkar ve aşağıdakilere yol açabilir:
- Düşük benlik saygısı ve olumsuz kendi kendine konuşma.
- İddialı olmakta sorun.
- Zayıf sosyal beceriler, izolasyon ve zor sosyal ilişkiler.
- Eleştiriye karşı aşırı duyarlılık.
- Düşük akademik başarı.
- Daha büyük çocuklarda uyuşturucu ve alkol kullanımı.
- İntihar veya intihar girişimleri.
Adım 6. Sosyal kaygıyı diğer bozukluklardan ayırın
Bir akıl sağlığı uzmanı, sorunun sosyal anksiyete bozukluğu mu yoksa farklı bir akıl sağlığı bozukluğu mu olduğunu belirlemeye çalışmak için birçok soru soracaktır. Sosyal anksiyete bozukluğunda yaygın olan ve diğer anksiyete bozukluklarında, diğer ruh sağlığı bozukluklarında ve hatta tıbbi problemlerde de bulunan birçok semptom vardır. Doğru bir teşhis koymalarına yardımcı olmak için ruh sağlığı pratisyenleriyle olabildiğince fazla bilgi paylaşın. Çocuğunuza nasıl yardım edeceğinizi en iyi şekilde bilmek için sosyal kaygıyı diğer bozukluklardan neyin ayırt ettiği hakkında daha fazla bilgi edinebilirsiniz.
- Genel anksiyete bozukluğu, sosyal anksiyete ile aynı semptomların çoğuna sahiptir, ancak sadece sosyal veya performans durumlarıyla bağlantılı olarak değil, provoke edilmeden ve düzenli olarak ortaya çıkar. Bununla birlikte, sosyal korkunun kaygı uyandıran olaydan çok önce gelebileceğini unutmayın.
- Panik bozukluğunda çocuk birden fazla açıklanamayan panik veya anksiyete atağı yaşar ve ayrıca başka bir panik atak geçirme düşüncesiyle anksiyete yaşar.
- Büyük bir grup ya da ortamdan kaçmanın zor olduğunu hissetmekten korkma, agorafobiyi gösterir.
- Ayrılık kaygısı, ebeveyn veya bakıcı figürlerden uzak durmanın aşırı korkusu olarak ortaya çıkar. Aşırı sosyal kaygı, ayrılık kaygısına çok benzeyebilir.
- Algılanan fiziksel kusurların toplum içinde aşırı eleştirilme korkusu, beden dismorfik bozukluğunun bir belirtisi olabilir.
- Sosyal ve/veya konuşma gecikmeleri ve tekrarlayan davranışlar otizm belirtileri olabilir.
- Konuşmayı veya sosyal olmayı reddetme, öfke nöbetleri, hırpalanma ve kuralları çiğneme, karşıt olma-karşı gelme bozukluğunu gösterebilir. Bu, olaydan korkmaktan ziyade meydan okuma arzusundan kaynaklanır.
Adım 7. Çocuğunuzun çocuk doktoru veya bir akıl sağlığı uzmanıyla konuşun
Sosyal anksiyete tedavi edilebilir bir durumdur. Bir profesyonel, kaygının şiddetini değerlendirebilir, gerekirse tedaviyi reçete edebilir ve çocuğunuzun kaygıyla başa çıkmasına nasıl yardımcı olabileceğiniz konusunda size ipuçları verebilir. Bilişsel Davranışçı Terapi adı verilen bir terapi biçiminin, sosyal anksiyete bozukluğu olan birçok çocuk için yararlı olduğu gösterilmiştir.
